Januszkownik

"Janusze rodzicielstwa" taki nasz żarcik prywatny. 

Wraz z przyjściem na świat pierwszego dziecka oprócz nowego człowieczka pojawia się na świecie jeszcze jedna nowinka: rodzic. To niesamowite obserwować jak ktoś, kogo znamy kawał czasu na naszych oczach staje się kimś innym, lepszym, nowym człowiekiem po prostu. (Choć, szczególnie na początku, wygląda jak człowiek mocno zużyty :) 

Dlatego przyjaciół obdarowałam szczególnym pamiętnikiem na zapiski z śmiesznych wpadek z początków rodzicielskiej drogi. Nie omieszkałam uzupełnić go o kilka historii, ale...

 co jest zapisane w Januszkowniku... zostaje w Januszkowiku!

Zwykłe niezwykłe chwile

W kolekcji tysiąca zdjęć z telefonu, siedmiuset z aparatu, kolejnego tysiąca zrobionych przez innych są okazy niezwykłe: pierwsze uśmiechy, ząbki, spacery, święta. Piękne scenerie, ważne momenty. Letnie, jesienne, zimowe i wiosenne krajobrazy. Całe mnóstwo fotografii, których nie pomieści żaden album a nawet pewnie szafka na albumy. I w tej niepoliczalnej ilości zdjęć są takie, które mimo bałaganu w tle, czasami bałaganu na głowie, w tej swojej totalnej zwykłości są niezwykłe. Bo utrwalają autentyczny uśmiech, błysk zachwytu w oku, promień słońca. 

To właśnie był ten moment.

Work of art

Kiedy się już przekroczy pewną granicę trudno mówić o powrocie do bloga, teraz to już bardziej wypada zacząć na nowo.

To by się z resztą zgadzało, bo grudzień 2017 to jakieś poprzednie wcielenie, inny wymiar i nie ten świat.

Zatem zaczynam LO, który nieco usprawiedliwi moją nieobecność;)

A na nim główny bohater zamieszania - najcudowniejszy Dorisowy Potworek. Tak, tak!

 Przerwa była urlopem macierzyńskim. Zachodzę w głowę, kto nazwał ów odcinek czasu "urlopem". Nie chcę być seksistką, ale chyba facet. Co tu dużo opowiadać... świat stanął na głowie i choć przerwę miałam od blogowania, to od tworzenia bynajmniej. Nie to, żebym miała spokojne, sypiające jak anioł dziecko, które dało mi mnóstwo czasu na scrap w czasie tego URLOPU. Jednak kosztem ogarniętej łazienki, czy też domowego obiadku z dwóch dań zasiadałam do craftowego konta i szczerze powiedziawszy głównie po to, by uhonorować synka jakąś pracą. Taki los młodej mamy: pół dnia nie możesz się doczekać, aż dziecko pójdzie spać, a jak już zaśnie, to siedzisz z telefonem w ręku i oglądasz zdjęcia z tęsknoty;) No to lepiej coś porobić. I w ten oto sposób uzbierało się trochę prac, którymi z najbliższym czasie mam zamiar się tu chwalić.

Uwaga!

Będę monotematyczna!